โรคโควิด-19 นำมาซึ่งการปิดม่านการแสดงหุ่นเชิดในกัมพูชา

ประเพณีการเชิดหุ่นเงาของกัมพูชา ซึ่งมีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 7 และเป็นประเพณีที่รอดพ้นจากการล่มสลายของจักรวรรดิ การทำสงครามและยุคเขมรแดงที่ปกครองด้วยความหวาดกลัว ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิตไป 1.7 ล้านคน

โรคโควิด-19 นำมาซึ่งการปิดม่านการแสดงหุ่นเชิดในกัมพูชา   พนมเปญ (14 พฤษภาคม) : ประเพณีการเชิดหุ่นเงาของกัมพูชา ซึ่งมีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 7 และเป็นประเพณีที่รอดพ้นจากการล่มสลายของจักรวรรดิ การทำสงครามและยุคเขมรแดงที่ปกครองด้วยความหวาดกลัว ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิตไป 1.7 ล้านคน อย่างไรก็ตามในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ความสนใจในงานศิลปะท้องถิ่นที่ถูกกำหนดให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรม ของยูเนสโก ในปี พ.ศ. 2548 นั้นได้ลดน้อยลง โดยนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติและเงินทุนกลายเป็นผู้สนับสนุนหลัก ในตอนนี้การระบาดใหญ่ของโรคไวรัสโคโรนา ทำให้โรงละครหนึ่งในกรุงพนมเปญได้ปิดม่านการแสดงของคณะและผู้นำการแสดงซึ่งแสดงในเมืองหลวงที่มีมานานกว่า 26 ปี ลง นักเชิดหุ่น นายมาน โกซัล (Mann Kosal) กำลังแยกชิ้นส่วนหุ่นเชิดหนังหลายร้อยตัวที่เขาและเพื่อนร่วมงานของเขาทำขึ้นมาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เนื่องจากคนงานรื้อถอนโรงละครของพวกเขา “ในฐานะนักแสดงเราต้องแสดงเป็นทีม แต่เมื่อมีการระบาดของโรคไวรัสโคโรนา เราก็ไม่สามารถทำเช่นนั้นได้อีก” นายมาน โกซัล กล่าว มีผู้คนจำนวนไม่มากเข้ารับชมการแสดง ในโรงหนังที่มีจำนวนที่นั่ง 80 ที่ ได้หายไปเนื่องจากข้อจำกัดการเดินทาง และนักแสดงของเขาส่วนใหญ่อยู่ที่บ้านเนื่องจากมีการห้ามการรวมกลุ่มเพื่อป้องกันการติดเชื้อ “ผมฝันถึงวันศุกร์และวันเสาร์ (วันที่ทำการแสดง) เพื่อที่เราจะได้แสดง หากไม่มีโรคไวรัสโคโรนา เราสามารถแสดงได้หนึ่ง, สอง หรือสามครั้ง ต่อสัปดาห์ แม้จะมีผู้ชมน้อยลง แต่จะทำให้ผมมีความสุขมากขึ้น” เขากล่าว โกซัล กลายเป็นคนหลงใหลในการเชิดหุ่นเงาแสบก ธม (“Sbek Thom”) หรือการเชิดหนังใหญ่ (“Large cow hide”) หลังจากที่เขาเริ่มทำงานให้กับภาควิชาศิลปะการแสดง เขาศึกษาทุกแง่มุมของศิลปะตั้งแต่การสร้างหุ่นเชิด ซึ่งสามารถวัดความสูงได้ 2 เมตร (6-1 / 2 ฟุต) จากการใช้หนังวัวเพียงตัวเดียว ไปจนถึงการแสดงหุ่นเงา ซึ่งถูกฉายลงบนหน้าจอสีขาวขนาดใหญ่ เช่นเดียวกับเพลงและบทละคร เรื่องราวที่ปรากฏในการแสดงมีพื้นฐานมาจากเรื่องรามเกียรติ์ของชาวเขมร ซึ่งเป็นมหากาพย์ภาษาสันสกฤตของอินเดียโบราณ “บางครั้งผมปล่อยให้นักเรียนของผมร้องเพลงหรือพูดคุย และผมก็เชิดหุ่นเงา พวกเราแลกเปลี่ยนและทำงานต่าง ๆ ร่วมกัน” เขากล่าว โรงละครโซวานา พุม (Sovana Phum) เป็นหนึ่งในห้าโรงละครการเชิดหุ่นเงาในประเทศ ซึ่งตอนนี้สถานที่ทุกแห่งกำลังเผชิญกับปัญหาที่คล้ายกัน กระทรวงวัฒนธรรมและวิจิตรศิลป์ได้เข้าดูแลคณะนักแสดง ซึ่งจะยังคงแสดงภายใต้ชื่อเดียวกันนั่นคือ องค์การโรงละครโซวานา พุม (Sovana Phum Organization)  ซึ่ง นายโกซัล ได้รับแต่งตั้งให้เป็นที่ปรึกษาด้านเทคนิค