เมืองเซินเจิ้นจะเป็นที่แรกในจีนที่จะต่อต้านการบริโภคแมวและสุนัข
รัฐบาลเมืองเซินเจิ้นได้ออกมาประกาศเมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาว่า เมืองเซินเจิ้น เมืองทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ของจีนกำลังจะกลายเป็นเมืองแรกในสาธารณรัฐประชาชนจีนที่จะต่อต้านการบริโภคแมวและสุนัข
เมืองเซินเจิ้นจะเป็นที่แรกในจีนที่จะต่อต้านการบริโภคแมวและสุนัข (ซีเอ็นเอ็น) รัฐบาลเมืองเซินเจิ้นได้ออกมาประกาศเมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาว่า เมืองเซินเจิ้น เมืองทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ของจีนกำลังจะกลายเป็นเมืองแรกในสาธารณรัฐประชาชนจีนที่จะต่อต้านการบริโภคแมวและสุนัข รัฐบาลได้กล่าวว่าภายใต้ข้อบังคับใหม่ที่จะมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 พฤษภาคมเป็นต้นไปนั้นการบริโภคสัตว์เลี้ยงจะถือว่ามีความผิดตามกฎหมาย ภายหลังจากการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา สาธารณรัฐประชาชนจีนได้ผ่านกฎหมายเพื่อต่อต้านการบริโภคสัตว์ป่าในเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ต่อจากนี้ไปเมืองเซินเจิ้นจะห้ามไม่ให้บริโภคสัตว์ป่าคุ้มครอง และสัตว์บกประเภทอื่น ๆ ทั้งพวกที่โดนล่ามาได้จากในป่า ตลอดจนสัตว์ป่าที่ได้จากการเพาะพันธุ์ในคอก และสัตว์ป่าสายพันธุ์อื่น ๆ ที่เลี้ยงในฟาร์ม นอกจากนี้ ยังจะต่อต้านการบริโภคสัตว์เลี้ยง เช่น แมว และสุนัข อีกด้วย ทั้งนี้ มีกฎและข้อบังคับที่ยังอนุญาตให้ประชาชนสามารถบริโภคสัตว์ประเภทอื่น ๆ ได้แก่ สุกร โคกระบือ แกะ ลา กระต่าย ไก่ เป็ด ห่าน นกพิราบ นกกระทา และสัตว์น้ำอื่น ๆ เจ้าหน้าที่ได้ประกาศว่า “หากผู้ใดฝ่าฝืนบริโภคสัตว์ป่าที่มีราคาสูงกว่า 10,000 หยวน (หรือ 1,400 ดอลลาร์สหรัฐ) เป็นต้นไปจะต้องถูกลงโทษให้จ่ายค่าปรับเป็นจำนวนเงิน 30 เท่าของราคาสัตว์ป่านั้น ๆ” มีการคาดเดากันว่าการแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนามีต้นกำเนิดมาจากในตลาดค้าสัตว์ป่าในนครอู่ฮั่น ดังนั้นเจ้าหน้าที่จึงได้เรียนรู้ว่าพวกเขาจำเป็นจะต้องควบคุมอุตสาหกรรมการค้าสัตว์ป่าที่อู้ฟู่เพื่อป้องกันการแพร่ระบาดครั้งใหม่ที่อาจจะเกิดขึ้นอีกในอนาคต อย่างไรก็ดี จะให้หยุดการค้าสัตว์ป่านั้นถือว่าเป็นเรื่องยากเนื่องจากรากวัฒนธรรมของจีนที่นิยมนำสัตว์ป่ามาใช้ได้ฝังลึกลงไปเสียแล้ว ไม่เพียงแต่จะนำสัตว์ป่ามาประกอบอาหาร ชาวจีนยังนิยมนำสัตว์ป่ามาปรุงเป็นยาแผนโบราณ ใช้ตัดเย็บทำเสื้อผ้าและเครื่องประดับสำหรับสวมใส่ หรือแม้แต่นำมาเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้าหน้าที่ของรัฐในจีนพยายามจะจำกัดขอบเขตในการค้าสัตว์ป่า เมื่อปี พ.ศ. 2546 ที่ผ่านมา ได้มีการต่อต้านและฆ่าสัตว์ประเภทชะมดและพังพอนจำนวนมากหลังจากพบว่าพวกมันน่าจะเป็นพาหะนำเชื้อไวรัสโรคซาร์สสู่มนุษย์ อีกทั้ง ได้มีการห้ามไม่ให้ซื้อขายงูเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ในนครกวางโจวหลังจากมีการแพร่ระบาดของโรคซาร์สด้วย อย่างไรก็ดี ยังพบว่ามีการนำสัตว์ป่ามาประกอบอาหารเพื่อบริโภคในสาธารณรัฐประชาชนจีนอยู่จนถึงปัจจุบัน
